W latach 1989-1990 telewizyjne seanse hipnozy oglądało 60 proc. Polaków. Kaszpirowski był gwiazdą popkultury i w naszym kraju, i w Związku Radzieckim. Fenomenem medycznym i socjologicznym. Choć dziś jest wyłącznie tematem żartów, w tamtych czasach spotykał się z wielkimi tego świata i sam był przymierzany do najwyższych urzędów.
– Na progu moich badań nad Kaszpirowskim, szczególnie zaskoczyło mnie to, co wydarzyło się w Polsce w latach 1989-90. W kraju, w którym mieszka blisko 40 milionów ludzi, funkcjonują jakieś instytucje państwowe, życia społecznego, jednocześnie oddawało się antenę jedynej stacji telewizyjnej z widownią człowiekowi znikąd. Przepustką dla Kaszpirowskiego do telewizji była opinia autorytetu w zakresie psychoterapii, prof. Lechosława Gapika, która w rozszerzonej wersji ukazała się w tygodniku "Polityka", innej bardzo ważnej instytucji tamtego czasu. W zażyłą znajomość z hipnotyzerem wszedł nawet Lech Wałęsa i, co było dla mnie źródłem szczególnego zdumienia, hierarchowie kościoła. To było dla mnie zaskoczenie i zachęta, by tym tematem się zająć. Przez te prawie 30 lat, nikt nie spróbował tej sprawy opisać, zadać pytanie: co się stało z nami wówczas, że w czasie programów Kaszpirowskiego wyludniały się ulice? Dlaczego to zjawisko miało dla tak wielu osób tak ogromne znaczenie? – mówi Gabriel Michalik, autor książki "Kaszpirowski. Sen o wszechmocy".
Rosyjski psychiatra zaczynał jako jeżdżący po kołchozach specjalista od "numerów z hipnozą", niedługo potem zahipnotyzował całą, dopiero co uwalniającą się z cienia Imperium Polskę. Jakim cudem z honorami przyjmowali go Paulini na Jasnej Górze i Lech Wałęsa? Co o kondycji psychicznej Polek i Polaków mówi tamta nagła potrzeba masowych cudów?
***
Tytuł audycji: Klub Trójki
Prowadzi: Mariusz Cieślik
Gość: Gabriel Michalik (dziennikarz i autor opowiadań, autor książki "Kaszpirowski. Sen o wszechmocy")
Data emisji: 27.02.2020
Godzina emisji: 21.08
mat. prasowe/ml
